Claims op diervoeders
Bij de verkoop van diervoeders wordt veelvuldig gebruik gemaakt van claims. Claims zijn teksten op het etiket die bepaalde eigenschappen van het product promoten. Claims dienen aan bepaalde eisen te voldoen. Maar welke eisen zijn er en welke bewoordingen zijn mogelijk? En hoe zit het met de onderbouwing van deze claims?
De regulatie van claims in diervoeding is anders dan bij levensmiddelen. Waar bij levensmiddelen de claims via de Europese commissie worden toegelaten is dit niet het geval voor diervoeders en staat de wettelijke, informatie over claims in artikel 13 van verordening (EU) 767/2009 “marktverordening diervoeders”. De eisen aan claims die in deze verordening staan zijn de volgende:
- Een claim is objectief, verifieerbaar door de bevoegde autoriteit en begrijpelijk voor de gebruiker van het diervoeder.
- Een claim mag niet de indruk wekken dat het voeder een ziekte voorkomt behandeld of geneest, met uitzondering van coccidiostatica en histomonostatica.
Deze eisen laten veel ruimte over voor interpretatie. In de diervoedersector zijn er verschillende codes geschreven voor de etikettering van diervoeders met daarin het gebruik van claims. De “FEDIAF code of good labeling for petfood” en de “COPA/COGECA/FEFAC code for good labeling practice for compound feed for food-producing animals”. Specifiek voor claims is er door het ministerie van Economische zaken en Klimaat een “nationaal beoordelingskader claims op diervoeding” opgesteld welke geldt als leidraad bij het voeren en onderbouwen van een claim op een diervoederetiket. In dit beoordelingskader wordt regelmatig gerefereerd naar de labeling codes van de FEDIAF en FEFAC.
Soorten claims
Belangrijke passages in deze codes zijn de bewoording voor claims. In deze codes wordt een verschil gemaakt in zogenoemde “nutritionele/content claims” en “Functionele claims”, “claims inzake ziekterisicobeperking”, of indien van toepassing “Livestock management claims”. Waar nutritionele claims zich richten op het product bijvoorbeeld: “rijk aan vitamine E” of “bevat kip”, wordt bij functionele claims een effect beschreven welke groter is dan enkel het voorzien in de voedingsbehoefte van het dier bijvoorbeeld: “Bevat calcium welke bijdraagt aan het behoud van sterke botten en tanden”. Claims inzake ziekterisicobeperking zijn claims die de indruk wekt of impliceert dat consumptie van het voeder (of specifiek nutriënt) een risicofactor voor het ontstaan van een ziekte beperkt. Er mag geen directe claim gemaakt worden naar de ziekte. Bijvoorbeeld: Het is aangetoond dat plantensterolen het bloedcholesterol verlagen. “Een hoog cholesterolgehalte is een risicofactor voor het ontwikkelen van coronaire hartziekten”. “Live stock management claims” zijn gericht op de rol van het mengvoer op specifieke effecten op het beheersen van milieu- en sanitaire risico’s of het verbeteren van de kwaliteit van het voedsel. Dit kan gericht zijn op specifieke ingrediënten maar bijvoorbeeld ook op het uiterlijk van het voer (brokken/kruimels) of een proces (verhitten). Een voorbeeld van een claim is: “De vorm van het voer draagt bij aan een schoner hok doordat de brok minder kruimelt”.
Een claim wordt vaak gemaakt doordat het diervoeder een bepaald ingrediënt/stof bevat. Het is in dit geval niet toegestaan een claim te voeren op het gehele product, bijvoorbeeld: “Dit product draagt bij aan de instandhouding van de normale leverfunctie”. Het ingrediënt of stof waar deze claim op gebaseerd is, dient in de claim vermeldt te worden, bijvoorbeeld: “Choline draagt bij aan de instandhouding van de normale leverfunctie”. Het gehalte aan choline dient bij het maken van deze claim op het etiket vermeld te worden.
Daarnaast is er ook de mogelijkheid om dieetvoeders op de markt te brengen. Deze voeders met een bijzonder voedingsdoel worden toegelicht in verordening (EU) 2020/354, ook wel de “dieetvoeders wetgeving” genoemd. Wanneer het voeder voldoet aan de eisen in deze lijst, mag dit voeder als een dieetvoeder op de markt worden gebracht. Bijvoorbeeld het voedingsdoel: “Ter vermindering van het risico op ketose”. Naast de speciale eisen aan de voeding worden ook de specifieke etiketteringseisen vermeld. Let hierbij op verplichte, letterlijke teksten zoals bijvoorbeeld het bijzondere voedingsdoel, de aanbevolen gebruiksduur en de bepaalde teksten onder “overige bepalingen”.
Ondanks dat de claims niet goedgekeurd hoeven te worden door de Europese Commissie, dienen claims, volgens artikel 13 van verordening (EU) 767/2009 op basis te zijn van wetenschappelijke onderbouwing. Deze wetenschappelijke onderbouwing dient beschikbaar te zijn op het tijdstip dat het diervoeder in handel wordt gebracht. In het nationaal beoordelingskader claims wordt beschreven waar het dossier aan moet voldoen:
- Een samenvatting van de onderbouwing van maximaal 1 pagina
- Een beschrijving van het product met daarin de karakteristieken van het voer, de claims, een voorbeeld van het etiket en de datum van introductie
- Onderzoek waarop de claim gebaseerd is.
- Bibliografie (bijvoorbeeld samenvattingen en links naar artikelen zijn niet voldoende)
Wat kan Schouten Advies voor u betekenen?
Heeft u na het lezen van bovenstaande vragen over het gebruik van claims. Wilt u uw etiket laten controleren of heeft uw vragen over uw dossier van diervoederclaims? Neem dan contact op met etikettering@schoutenadvies.nl
